Opvallend zijn het ‘overhoekse’ raam en het ‘klompehossie’, waar de klompen stonden…

Het Zaanse huisje op nummer 8 is gebouwd in de 18^e eeuw. Het heeft slaapkamers op zolder, wat zeer zeldzaam is, want meestal sliepen de mensen in bedsteden beneden en was de bovenste verdieping bestemd voor opslag. Opvallend detail (net als op nummer 7) is het ‘overhoekse’ raam, waarmee de bewoners beter konden overzien wat er op het pad gebeurde.

Bij de ingang van het huis is een ‘klompenhuisje’ aangebouwd, waar de klompen werden neergezet zodat het vuil niet mee naar binnen werd genomen. In de voorgevel bevindt zich een zogenaamde ‘dooddeur’, die alleen werd gebruikt bij trouwerijen en begrafenissen; de echte ingang zit in de zijgevel. Net als veel andere huizen is dit huis vrij hoog van de grond gebouwd – op gemetselde ‘poeren’ – ter bescherming bij overstromingen. De ruimte eronder werd vaak gebruikt als hok voor de kippen.

De Zaanse landschapsschilder Frans Mars, die nauw betrokken was bij de totstandkoming van de Zaanse Schans, was lyrisch over het Meester Cornelispad, waar dit huisje vandaan komt: “Het was of een artistieke geest het buurtje geschapen en niets onbeproefd gelaten had om het zo schilderachtig mogelijk te maken”.

Het transport van het huisje – hangend tussen twee takelwagens – verliep voorspoedig; terwijl architect Cornelis de Jong nog aan het overleggen was over de technische details, had transporteur Johan Schol het huisje reeds van de fundering getild en was maar meteen doorgereden naar de Zaanse Schans