Het kleinste huisje op de Zaanse Schans, waar ooit een binnenschipper met vijf kinderen woonde…

Dit kleinste huisje van de Zaanse Schans werd begin 1800 gebouwd voor een molenaarsknecht. Later werd het een boerderijtje. Aan de kopgevel kwam een aanbouw die werd gebruikt als stal. Ondanks dat het maar twee kamertjes had, werd het bewoond door een gezin met vijf kinderen. Het huisje was in te slechte staat om in zijn geheel te vervoeren; het werd gedemonteerd en na restauratie weer opgebouwd. De zolderruimte is te klein voor bewoning en daarom bleef de bedstede in het woonvertrek als slaapplaats.

Bij de restauratieplannen voegde de eigenzinnige architect Cornelis de Jong uit De Rijp uit sociale bewogenheid een riante schuur toe, voorzien van water en verwarming. Hij gebruikte zelfs een slim bedacht ‘spreekwoord’: “Klein huisje, grote schuur”, om het Stichtingsbestuur van de Zaanse Schans te overtuigen van de noodzaak voor de extra ruimte.

Opvallend zijn ook hier de gemetselde ‘poeren’, die werden aangebracht boven op de heipalen. Aanvankelijk bouwde men hier met heipalen van ca. 8 meter, die te rusten kwamen op een zandlaag. Later is men door deze zandlaag heen gaan heien, met palen van 15 tot 20 meter die uitkomen op de vaste zandbodem van Holland. Daardoor kan men ook in deze drassige contreien zwaardere, stenen gebouwen plaatsen.